Txosten honek zahartzaroko diru-sarreren dinamika aztertzen du, eta bizitzaren amaierako etapa horretan pobreziari aurre egiteko politika publikoak planteatzen ditu, Erresuma Batuko arazo gero eta handiago gisa.
Adinekoek osatzen duten taldearen ezaugarriak heterogeneotasuna eta aniztasuna dira. Guztiek ez dute erretiro ekonomiko segurua, eta, beraz, haietako askoren errealitatea baby boomer-en estereotipo klasikotik urruntzen da, pentsio pribatu handiak eta jabetzetan aberastasun handia baitituzte. Erretiroko diru-sarrerak gazteagoen taldeetan baino gutxiago aldatzen diren arren, pobrezia-egoeren sarrerak eta irteerak hautematen dira, erretiroa hartzen duten % 40k bederatzi urteko aldian pobrezian gutxienez urtebete igaroz.
2012az geroztik, Erresuma Batuan pobrezia pixkanaka eta etengabe handitu dela egiaztatu da adinekoen diru-sarreretan, eta adineko 5 pertsonatik ia 1 ( % 18) pobrezia erlatiboko egoeran dago (etxebizitza-kostuak ordaindu ondoren).
Ikerketa honetan erabilitako pobreziaren definizioaren arabera, ‘pobrezia-lerroa’ Erresuma Batuko etxeetako batez besteko diru-sarreren % 60an ezartzen da. % 60tik behera dauden etxekoen unitateak ‘pobrezia erlatibo’ gisa definitzen dira. Erresuma Batuko batez besteko familia-diru-sarreren % 50etik behera dauden etxekoen unitateak ‘pobrezia erlatibo larriko’ egoeran daude.
Pobrezian sartzen diren erretiratuek aurretik diru-sarrera handiekin bizi ez izateko joera dute. Horrek esan nahi du erretiroa hartzen duten pobreziari buruzko estatistiketan ikus ditzakegun desberdintasunak ez direla soilik lan egiteko adinaren ‘soberakin’ bat (talde horiek pobrezian erretiroa hartu zuten), baizik eta desberdintasun horiek Estatuko erretiro-adinetik harago ere agertzen direla.
Ondorioz, Erresuma Batuko adinekoen artean pobreziaren eragina geldiarazteko kontuan hartu beharreko ekimen politikoen artean honako hauek nabarmentzen dira:
- Adinekoen gizarte-prestazioak babestea, prestazio horien diru-sarreretan izandako aldaketak baitira adinekoak pobrezian sartzeko eta pobreziatik ateratzeko arrazoi nagusia. ELGAren arabera, Erresuma Batua da erretiro-pentsio txikienak dituen munduko herrialdeetako bat.
- Gobernuaren konpromisoa lortzea, gaur egun pobrezia-arriskuan dauden adinekoentzako bizi-onurak babesteko, eta 60 eta 65 urte bitarteko pertsonentzako doako errezetak kentzeari buelta ematea.
- Zahartzaroko pobreziari aurre egiteko gobernu-ekimen proaktiboak garatzea eta adinekoak finantza-arloan seguruago senti daitezen sustatzea, dagoeneko erabilgarri dauden programak eta onurak hobetuz eta eraginkortasunez erabiliz (adibidez, pentsioetarako finantza-orientazioko zerbitzua).
- Laguntza-neurriak sustatzea (errentamendu merke eta seguruei buruzko liburu berdea egitea, etxebizitzaren estrategia nazional berria, etab.) alokairu pribatutik eratorritako etxebizitza-kostu handiak jasaten dituzten adinekoei, egiaztatu baita adineko maizterrak direla pobrezia-egoeran egoteko eta erretiro-adinaren ondoren sartzeko aukera gehien dituztenak. Erresuma Batuak alokairu pribaturantz aurrera egin ahala, eta etxebizitza baten jabetza ikuspegi ez hain errealista bihurtzen den heinean pertsona gehiagorentzat, gobernuak ziurtatu behar du zahartzaroan alokatzen dutenak babesteko politikak aldarrikatuko direla.
- Pobrezia-neurri sendo eta eraginkor bat izatea, bizitzako etapa guztietan pobreziari aurre egiteko eta joera positibo edo negatibo batek pertsonei ondorengo bizitzan noiz eragiten dien zehaztu ahal izateko, egoera hobetzeko neurriak hartu eta garatutako ekimen politikoen kontuak eman ahal izateko.
Informazio gehiago nahi izanez gero, Independent Age erakundeak argitaratutako dokumentua kontsulta dezakezu, Pobrezia zahartzaroan izenburua duena. Nola sar eta irten daitezke adinekoak pobreziatik eta zer egin beharko litzateke pobrezia murrizteko (Poverty in later life. How people in older age move in and out of poverty, and what should be done to reduce it, 2022).
